از عشق می نویسم از چیزی که نوشتنی نیست. جلوی آیینه می ایستی . نیش خندی میزنی به خودت. به دلتنگی هایی که برایشان نقاب میدوزی . لباس رنگی ات را میپوشی . موهایت را می بندی . چند دانه ای مروارید به بغض هایت می آویزی. در آخر آنقدر زیبا میشوی. که همه شک میکنند دلتنگ ترین زن دنیایی. از عشق می نویسم از چیزی که نوشتنی نیست.

برگشتم شاید یکی خواست از اینجا پیدام کنه. دوستای قدیمی اگه دنبال شمارم میگشتین اینه.

وبلاگ جامع علوم و فناوری. مهندسی کامپیوتر پیام نور گناوه. نگاه کن که غم درون دیده ام. چگونه قطره قطره آب می شود. چگونه سایه سیاه سر کشم. اسیر دست آفتاب می شود. تمام هستیم خراب می شود. شرارهای مرا بکام می شود. مرا به اوج می برد. مرا به دام می کشد. پر از شهاب می شود. نشانده ای مرا کنون به زورقی. مرا ببر امید دلنواز من. ببر به شهر شعر و شو رها. به راه پرستاره می کشانیم.